Zomaar een ontmoeting

Zomaar een ontmoeting.

Vier jaar geleden is ze overleden. Of ze ziek was? Ruim 21 jaar lang. Ze zeggen dat je er van kunt genezen. Het begon met haar linkerborst. Na de operatie ging het een hele tijd goed. Toen kwam het terug. In de andere borst. Nee, echt schoon worden? Ik geloof het niet. Als ze dat zeggen… 46 jaar waren we getrouwd. Ja, ik woon in de buurt. Al 18 jaar. Het bevalt, tenminste als je je niet teveel van anderen aantrekt.

Die man daar? Dat is jullie tuinman hé? Ja, hij doet veel voor de kerk hé. Ik zie hem vaak. Alleen die heg. Gaan jullie daar nog wat aan doen? Hij golft zo. Niet echt mooi recht.

Zelf ben ik gepensioneerd. Mag ook wel toch, ben nu 72. Hobby’s heb ik wel. Gehad vooral. Tot ik een hartinfarct kreeg. Daar kwam in het ziekenhuis nog een beroerte overheen. Dat kon er nog wel bij. Een glimlach. Even. De garagebox heb ik niet meer. Alle spullen van de hand gedaan. Alleen voor de kinderen maak ik de auto nog APK-klaar. Bij mijn zoon. Die woont buiten de stad. Hij heeft een garage met brug en alles.

Die ramen, worden die nog vervangen? Oh, daar komt blauwig glas in. Dus.

Of ik nog verdriet heb? Ach, overgaat doet het niet. Maar je moet er zelf nog wat van maken. In het begin kwam de buurvrouw ’s ochtends al op bezoek. Nou, dat wilde ik niet. ’s Avonds een bakkie koffie. Dat is wel goed. Maar ’s ochtends al? Zo heb ik het gezegd.

Die lampen daar op die betonnen constructie. Hebben ze die nu ook vervangen? Van de week brandden ze allemaal. Behalve die 2^e van links.

De kinderen komen nog wel hoor. Steken nog regelmatig hun voeten onder de tafel. Vroeger. Toen zag het er hier wel anders uit. Waar nu het park ligt, dat was vroeger een autobandenzaak. En die weg vanaf de stoplichten richting De Spiegel. Daar zat vroeger houthandel Beumer. Oh, dat weet u? Ook geboren en getogen Zwollenaar. Geboren aan de Langenholterweg? Ja. Dan weet je dat wel. Heb voor verschillende schilders in Zwolle gewerkt. Alle bruggen in de stad wel onder handen gehad. En de schoorstenen van de IJsselcentrale gestraald. Eerst met zand. Later, met grint. Eigenlijk een soort gemalen kolen. Zand was slecht voor je gezondheid. Zeiden ze. Ja, de pijpen waren toen wel twee keer zo hoog als nu, hé. Bovenop zat een rand. Zo breed als een stoep, zeg maar. Dat was voldoende. Je zat wel vast met van die gordels. Mooi uitzicht trouwens. Wel direct in de verf zetten na het stralen natuurlijk.

Dus zaterdag open dag? Juist. Het is wel groter geworden, hé?  Nou ik ga nog even de hond verder uitlaten. Werk ze nog even.

En ik? Wat kun je iemand snel leren kennen. Heb ik dit goed gedaan? Geluisterd? Zeker. Belangstelling getoond? Check. Maar wat was beter geweest? Uitnodigen voor de open dag? Of vertellen van Jezus? De man die als geen ander weet dat zelfs de beste hulpverleners je ten diepste niet schoon kunnen maken. Van binnen niet. En van buiten niet. Die deelt in je verdriet. En gewoon samen met je wil wandelen. Bij voorkeur als je je hond uitlaat. Als dat je hobby is. En van zijn Vader. Die niets liever wil dan dat zijn kinderen bij hem aan tafel zitten. Die nooit met pensioen gaat. En nog veel meer wil doen, dan kleur brengen in je leven. Ik geloof het wel. Maar, nog veel te leren. En te rade gaan bij Zijn Geest. Ik zet nog even de laatste paal recht. Misschien kan dat hondje er dan…

Zwolle, 23 november 2013