Vandaag is het gedichtendag. Daarom een gedicht.
Verdriet slijt…
Verdriet slijt
Als een rivier
Diepe sporen
In mijn ziel
Rouw trekt
Met paardenkrachten
Diepe voren
In mijn leven
Tranen stromen
Deze nacht
Tot het ochtendgloren
Ik sta op, een nieuwe dag.
Lieve Vader
Dank u wel
Dat uw wilde horen
Naar mijn snikken in de nacht
Lieve Jezus
Dank u wel
Dat hij zich heeft verloren
In de vreugde van uw pracht
“En Hij zal alle tranen van je ogen afwissen, en de
dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn,
want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.”
Openbaringen 21, vers 4.
Dit gedicht heb ik een tijdje
geleden geschreven voor de ouders van een jongen die op jonge leeftijd is
overleden. De ouders vinden het goed dat ik het gedicht hier publiceer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten