Ik ben er. Een gedicht in 3D

Naar aanleiding van eerdere vragen: het staat je vrij om dit gedicht, als je dat wilt ongewijzigd te gebruiken of te verspreiden.

Verdriet slijt....

Vandaag is het gedichtendag. Daarom een gedicht.

Verdriet slijt…

Verdriet slijt

Als een rivier

Diepe sporen

In mijn ziel

Rouw trekt

Met paardenkrachten

Diepe voren

In mijn leven

Tranen stromen

Deze nacht

Tot het ochtendgloren

Ik sta op, een nieuwe dag.

Lieve Vader

Dank u wel

Dat uw wilde horen

Naar mijn snikken in de nacht

Lieve Jezus

Dank u wel

Dat hij zich heeft verloren

In de vreugde van uw pracht

“En Hij zal alle tranen van je ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.”

Openbaringen 21, vers 4.

Dit gedicht heb ik een tijdje geleden geschreven voor de ouders van een jongen die op jonge leeftijd is overleden. De ouders vinden het goed dat ik het gedicht hier publiceer.

Gedichtje bij Anne-Lottes geboorte

Morgen wordt Anne-Lotte alweer 9 jaar!



Negen hele mooi jaren!

Het gedichtje dat ik toen voor haar maakte weet ik nog uit mijn hoofd.

Ogenblik

en dan

ontmoeten ze elkaar

voor de allereerste keer

heel, heel even maar

is er niets anders meer

en met mijn ogen open

dank ik, blij, de Heer

voor jouw blik in de mijne

Welkom…… leuk dat je er bent. 10 stappen naar een beetje lol.

Zaterdag 20.31 uur  Mail van zuster Die-en-die. Of ik morgenochtend voor haar het welkom-heten wil overnemen. “Prima”, mail ik. “Dankkkk ;)”, krijg ik terug. Geen wekenlange voorbereiding, niks. Gewoon in het diepe springen dan maar.

Zondag 9.10 uur. Ik sta al met één been in mijn klusbroek van gister. Toch maar niet doen. Er zal maar een echte gast komen. Scheren? Nee. Dat is zo door-de-weeks.

9.20 uur. Jongste zoon wil ineens toch met me mee. Regenlaarzen aan? Nee, hij kiest voor nette schoenen. Pfff ;)

9.25 uur. Op de fiets. Jongste achterop. Met mijn rugzak. Dikke lol. Voor mij uit fiets broeder Natuurfotograaf. Zou hij ook in het welkomstcomité zitten, denk ik nog?

9.37 uur. Aankomst bij de kerk. Die broeder die er laatst niet meer inpaste, is er ook al. Ik kan niet laten er een opmerking over te maken. Maar het heeft een reden: de schatzoekers hebben leiding nodig.

9.40 uur. Van de drie welkomers ben ik de laatste. Ik heb de welkomstcomité-bijsluiter niet gelezen. Maar we hebben aan een half woord genoeg om ons strategisch te positioneren. Iedereen die na ons binnenkomt, is overgeleverd aan ons welkom. De eersten zitten overigens al in de kerkzaal. Jongste zoon pakt mijn hand. Nee, hij wil per se geen bordje op z’n trui zoals papa. Ben je mal!

9.49 uur. Heb ik dat. Sta bij een drukste ingang van de kerkzaal. Ben allang de tel kwijt. Verbaas me over het aantal mensen dat ik bij voor- en/of achternaam ken. Toch ook verscheidene vaag bekende gezichten. Hier en daar meen ik een echte gast te ontwaren. Ondertussen experimenteer ik wat. Alleen “welkom” leidt niet tot veel reactie. Maar na een paar keer ontdek ik hoe het werkt:

1. kerkganger komt aangelopen.

2. Ik maak oogcontact.  NB: Sommigen vermijden dit, blik op oneindig, strak gericht op de kerkzaal, precies het midden van de ingang houdend tussen de twee verwelkomers. Dat biedt de meeste kans om te ontsnappen aan deze ongewenste doch milde vorm van intimiteit. Op hoop van zegen. Anderen beperken zich tot een vriendelijk knikje terug.

3. Ik zeg: “Welkom”.

4. Als kerkganger mij eigenlijk al voorbij is draai ik mijn hoofd. Ik zeg ogenschijnlijk nonchalant:”fijn dat u/je er bent”.

5. Kerkganger houdt pas in.

6. Kerkganger kijkt om.

7. Verbaasde blik ontmoet ondeugende blik.

8. Kerkganger zegt steevast iets aardigs terug.

9. (optionele stap) allebei blij.

10. Binnenpret (weer gelukt).

9.51 uur. Was het tot nu toe mogelijk om iedere passant aandacht te geven. Nu nader ik toch wel het hoogtepunt van mijn kersverse bediening. Filevorming dreigt. Kerkgangers kiezen massaal mijn ingang. Dit biedt “onthouders” meer mogelijkheden om te ontsnappen aan mijn welkom. Ik leg de norm op 80%. Net op dat moment verwelkom ik broeder Mijn-voormalige-wiskundeleraar. Tegelijk schiet mij de 80-20 regel te binnen (vast geen toeval): 80% van de kerkgangers perst zich in 20% van de tijd door één en dezelfde ingang. Klopt natuurlijk geen hout van deze redenering. Maar het voelt wel zo.

9.52 uur.  Plots doe ik een ontdekking. Er zijn gewoon kerkgangers die in- en uitlopen. Een enkeling tot drie keer toe. Wel ja! Ik sta hier weliswaar voor mijn lol, maar toch. Blaasontsteking misschien? Daarover heb ik niets in het kerkblad gelezen. Voor zover ik ze herken onthoud ik de namen. Ik word toch benieuwd wat het handboek in deze situatie voorschrijft. Dit riekt naar moedwillige overbelasting van het welkomstcomité. Geen wonder dat vacatures zo moeilijk te vervullen zijn! In gedachten dicht ik alvast een conceptbriefje aan de kerkenraad.

9.53 uur. Gemotoriseerde broeder baant zich een weg richting kerkzaal. Op zijn dashboard lees ik de snelheid af: 3 km/h. Dit schiet niet op. “Beetje gas erbij en toeteren, Joop,”. Hij lacht. Weer een tevreden klant.

9.58 uur. Mijn taak zit er bijna op. Ik frunnik nog wat aan mijn welkomstbordje. Wat is wijsheid? Op tijd de kerkzaal ingaan? Of nog 5 minuten wachten. Als alle verwelkomers al bij aanvang in de dienst zitten, hoe moet het Gezin-dat-altijd-net-te-laat-komt zich dan ooit welkom voelen?  Ik treuzel nog een beetje. Maar besluit dan toch maar in te rukken. Mijn taak zit erop.

10.00 uur. Ik ben binnen. En zie de mannen binnen schrijden. En dan realiseer ik het me. Toch wel een beetje een ondankbare kant van je roeping. ’s Ochtends hijs je je in je nette pak. Je posteert je ruim op tijd op een strategische plek in de hal. En als het eenmaal zover is dat je naar binnen mag, is er geen verwelkomer meer te bekennen. Daarom vanaf deze plek alsnog welgemeend aan de ouderlingen en diakenen van dienst: van harte welkom! Leuk dat jullie er waren!

PS Nu volgt hopelijk stap 9, maar ik zit inmiddels alweer bij stap 10 ;)

Introductielessen FB voor beginners.

Hoe leg je uit wat FB is? En wat je er mee kunt. En zo. Deze vraag houdt mij bezig. En met reden. Ik ben lid van een besloten groep op FB (zie les 5). En in het diepste geheim speelt zich aldaar een discussie af. Centrale vraag: waar mogen we met elkaar in deze bij tijden sfeervolle achterkamer van het internet over praten? Tijd om even te bezinnen om een paar beginselen van FB. Vooral bedoeld voor als je besmet bent met het FBhuivervirus.

Nu ben ik bepaald geen kloon van de zelfbenoemde Technoviking Alexander Klöpping. Verwacht daarom beslist geen wetenschappelijk betoog. Wat weer als voordeel heeft dat u niet op zoek hoeft te gaan naar welke vorm van (zelf)plagiaat dan ook. Ik volsta met een paar basislessen.

Les 1 Je zit erop.

FB is net een bank. Nee, niet zo’n door de staat ondersteunde bonusreus. Meer een zitbank. Je zit op FB. En net als bij een zitbank kun je comfortabel zitten. Lekker onderuit gezakt scroll je met je muis of je vinger door de berichten (zie les 2). Met je vinger doe je het vooral op je smartphone of tablet. Je vinger wordt daar niet vies van.

Sommige FB’ers nemen je bij de hand. Ze posten dan berichten over hoe lekker ze zitten of dat ze gisteravond hebben doorgezakt. Anderen zetten er een foto op waarop je kunt zien hoe ze op de bank zitten. Hoe het eruit zag nadat ze waren doorgezakt. En met wie. En hoe gezellig dat was. En wat je dan kunt eten en drinken. Of hoe anderen op de bank zitten. Of van andere mooie banken waar ze ooit op hebben c.q. zouden willen gaan zitten. En als ze de bank kwijt willen zetten ze dat erop.

Als je er eenmaal op zit, bepaal je zelf hoe vaak per uur, dag of week je er op zit. Maar dat is logisch. Door de bank genomen kun je zeggen dat er meer FB’ers zijn die er op zitten dan dat ze er op zetten.

Les 2 Je zet erop.

FB is net een tafel. Je zet erop. En dan specifiek “het” of “wat”. Je zet het of wat erop. En dan meestal “ff”. Je zet het er ff op. Of je zet er ff wat op. Dat doe je zelf. En dat doe je alleen. Je kunt het ook zelf (probeer maar, je kunt wat of het). En het en wat bepaal je gewoon zelf. Dat kan een Selfie zijn. Maar ook een gedichtje. Of dat je je trouwring terug hebt gevonden bij het stofzuigen van de naden van de bank. Of dat je een “onduidelijke” relatie hebt (hoe je dat doet leer je in verdiepingscursus 3, najaar 2014). Maar dan zou ik een andere volgorde kiezen. Tenzij je tussen het kwijtraken en het stofzuigen in je eentje aan tafel bent komen te zitten. Dat van die onduidelijke relatie heb ik nog maar één keer gelezen. Dat komt misschien omdat veel FB’ers niet zo goed weten of ze dat leuk moeten vinden. Dat lijkt meer op wanhoop. En dat is niet bon ton op FB. Daar maak je geen vrienden mee. Op FB althans. Terwijl je daar juist dan wel behoefte aan hebt.

Voor sommigen is FB een bijzettafeltje. Af en toe zitten ze erop; en bij hoge uitzondering zetten ze er ff wat op. Voor anderen is het juist de eettafel. Alle ingrediënten, waar je wat hebt gekocht, het complete recept, het kookproces, hoe het eten er tijdens en na het kookproces uitziet (sommigen gaan daar erg ver in, ik adviseer je om voorzichtig te beginnen, je kunt altijd uitbreiden), je disgenoten. Er zijn zelfs FB’ers die melden waar het aan tafel over ging. En als jij er dan op zit, kun je van geval tot geval zelf bepalen of je het leuk vindt. Als je kunt typen (die cursus bieden wij ook aan, klik hier) kun je specifiek aangeven wat je er leuk aan vindt. En hoe die ander de volgende keer kan voorkomen dat de aardappelen aanbranden. Vooral handig om een “onduidelijke” relatie te voorkomen ook. Zeg nou zelf, wat heb je daar nu aan?

Les 3 Ook vrienden zitten en zetten.

FB is net een verjaardag. Je zit niet in je eentje op FB. Je zit er met vrienden. Per persoon spreek je af of je vrienden bent. Dat gaat er wel wat bureaucratischer aan toe dan in de rest van je leven. Dat hoop ik althans. Als je vriendschap wilt sluiten, stuur je je potentiële vriend een verzoek. Als die ander dat accepteert dan ben je vrienden. Dat heeft ook voordelen. Je hoeft er bijvoorbeeld de deur niet voor uit. En je hoeft elkaar niet te ontmoeten. Zelfs kennen is geen vereiste. Zeg nou zelf, vriendschap is toch niet aan dat soort futiliteiten gebonden.

Wat jij op FB zet, kunnen je vrienden liken, van commentaar voorzien en zelfs lezen. Dat kan op FB prima in die volgorde hoor. Gewoon doen. Ook je vrienden zetten het en wat er naar eigen inzicht op. En liken al dan niet de berichten van hun vrienden.

Les 4 Jij en je vrienden vinden leuk.

FB is net een familiereünie. Je gaat er heen omdat je het leuk vindt. Of omdat je familie het leuk vindt en jij niet in je eentje thuis wilt blijven. Of omdat je niet van dat soort bijeenkomsten houdt, maar wel graag op de hoogte wilt blijven van het of wat. Je kunt op FB honderduit kletsen. Of vooral om je heen kijken. Bijvoorbeeld om bij te houden wie er wel zo moedig was om af te zeggen. Als je dan thuis komt ben je wel op de hoogte van alle hets en wats. Terwijl je zelf je kaarten zorgvuldig aan de borst hebt gehouden.

FB is ook als die ouwe zeurtante die net iets te opdringerig was. Ze praatte maar door over haar zieke dit en dat. En jij maar stimuleren met hummen, schudden en knikken. En na afloop op de terugweg naar huis je beklag doen over die ouwe taart. Bleek het toch niet zo leuk te zijn. Maar dat zet je er natuurlijk niet op.

Les 5 Je kunt lid worden.

FB is net een huis met een voor- en achterkamer. Vergeet even les 1 tot en met 4. FB heeft ook een achterkamer. Voor speciale doelen kun je een aparte kamer inrichten op FB: een groep. Daar komen geen vrienden bij elkaar. Maar leden. Je kunt lid zijn van een groep. Die heb je ook weer in soorten en maten: openbare, besloten en geheime groepen. Binnen een groep hoef je niet vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Je bent namelijk doelgericht lid. Wil je lid worden, dan dien je een verzoek in. Iedere groep heeft zijn eigen toelatingsprocedure en ballotage-commissie. Wees gerust. Ontgroeningen komen zelden voor. Iedere groep kan ook zijn eigen spelregels bepalen. Het handigste is als het karakter van de groep leidend is voor de inhoud van het wat en het. Zo oogst je in een besloten Messigroep weinig waardering met Ronaldo-filmpjes. Tenzij het de top-10 van grootste missers van Ronaldo is natuurlijk. Dat levert vermoedelijk veel “likes” op. Misschien wel meer dan de top-10 van mooiste Messi-treffers…

Tot zover deze basiscursus. Liked het je leuk om op FB te zitten? Zet dan de eerste stap en klik hier.  

Kleine kans dat deze blog u iets heeft gebracht. Hij wordt voornamelijk via FB verspreid. Vind ik leuk. 

Familietradities. Gewoon omdat het kan.

  

Tradities. Dat zijn zo van die dingen waar je maar niet vanaf kunt komen. Ook al doe je nog zo je best. Niet dat je er nog aan deelneemt. Maar soms is één woord, één geluid, één beeld of één bepaalde geur voldoende om je erbij te bepalen dat het ooit een vast onderdeel van je leven is geweest. En hoe harder je je best doet om dat ene vaste ritueel uit je bewustzijn te bannen. Des te sterker realiseer je je: dit is onlosmakelijk verbonden met wie ik ben. Vaste ankerpunten in je wordingsgeschiedenis. Soms tegen wil en dank.

Tradities zijn in bepaalde kringen bepaald niet hip. Ja, dat kan voor jou een schok zijn. Het is dan ook niet verplicht om verder te lezen. Waarom een ritueel koesteren dat door anderen is bedacht? Inclusief de bijbehorende onvermijdelijke gedragingen. Dat is toch zó 2013. Meedoen is je reinste zelfverloochening. Wat blijft er over van je eigen authentieke ik als je “omdat het nu eenmaal zo hoort” oliebollen bakt op oudejaarsdag? Ieder zaterdag de auto wast. Of  je toekomstige schoonvader vraagt om de hand van je verloofde? Je verloofde ja. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Waarom zou je je nog verloven als je toekomstige echtgenoot de complete uitzet al bij elkaar heeft gegoogled op Marktplaats. Wat nou uitzet? En hoezo 48-delig Boerenbond. Boerenbond ja. Nee dat is geen vakbond voor agrariërs. En als het in jouw schoonfamilie gewoonte was dat je op je verlovingsfeest een servies (of als je een rijke vrouw trouwt: een zilveren bestekcassette) van 48 delen kreeg? Dat kon in theorie liefde zijn. Maar ook zomaar een subtiele hint van je aanstaande schoonmoeder aangaande je toekomstige gezinsplanning. Boerenbond was in dat geval een kunstzinnige uiting van een tamelijk massief verwachtingspatroon. Niets bijzonders hoor. Gewoon in lijn met de (daar komt ie weer:) traditie zo snel mogelijk iedere vierkante meter vloeroppervlakte van die doorzonwoning maximaal uitnutten. Dat laatste is geen goed Nederlands, maar het minder nette equivalent laat ik even achterwege.

Tradities bieden ook houvast. Dat heb jij natuurlijk niet nodig. Jij hebt heel 2013 mindfull geleefd en je bent dus goed in staat om in je eigen zijn te zakken. Ik echter geheel anders. En dan vooral op nieuwjaarsdag. De kerstdagen inclusief bijbehorende sociale eetfestijnen zijn voorbij. Ik heb me uit de naad gewerkt om die vette oliebollenberg te produceren. Onvermijdelijk, maar wel in afwijking van mijn goede voornemens heb ik toch opnieuw vuurwerk gekocht. En daar natuurlijk weer veel te veel geld aan gespendeerd. Wat ertoe leidt dat ik om 00.15 uur de duurste tien minuten van het jaar alvast weer heb gehad. Aansluitend volgt dat ene extra biertje van die aardige gulle buurman dat mij er in de loop van de nacht aan herinnert dat ik volgend jaar niet na-gistende oliebollenmix moet kopen. Bijtijds weer wakker want zo’n jaarwisseling veranderd niets aan mijn biologische staat van ochtendmens. Deze optelsom van ongerechtigheid maakt van mij op deze dag een wankelmoedig man. 

Gelukkig biedt één jaarlijkse en zeer gekoesterde familietraditie houvast. Ik weet het. Wij zijn in de kerk getrouwd. En geheel in de Bijbelse traditie heb ik mijn vader en moeder verlaten om mijn vrouw aan te hangen. Inclusief wat je er in het verlengde van dit Schriftwoord dan allemaal gratis bij krijgt. Heel vervelend allemaal ;) En toch is het altijd weer hetzelfde. Direct op de eerste dag van het jaar overbrug ik op de automatische piloot de afstand tussen mijn eigen en mijn ouderlijk huis. Natuurlijk doe ik het geheel uit vrije wil. Van gewoonte is dan ook absoluut geen sprake. Echt niet. Het is uit pure liefde dat ik in lijn met de familietraditie vanmiddag even een heel gezellig bezoekje heb gebracht aan mijn lieve ouders. Om veul heil en zegen te ontvangen. Gewoon omdat het kan.

Een authentiek en eigenzinnig 2014 toegewenst!