Getsémane. Het point of no return voor Jezus.

Gisteravond bezocht ik met Henrike het paasconcert van de band Sela. Voor mij een effectieve manier om me te richten op Goede Vrijdag en Pasen. In de drukte van het leven de knop omzetten. Me bewust worden van de betekenis van het lijden van Jezus. Voor mij. Van het sterven van Jezus. Voor mij. Van de opstanding van Jezus. Voor mij.

Speciaal voor mij? Jazeker. Jezus onderging zijn lijden speciaal voor mij. Jezus aanvaardde de dood. Speciaal voor mij. Jezus stapte door de dood heen het leven in. Speciaal voor mij.

Speciaal voor mij? Is dat niet exclusief? Niet in de betekenis van “alleen maar voor míj”. Dat was zeker niet zijn bedoeling. Voor alle duidelijkheid: Hij leefde en stierf en leeft op dit moment speciaal voor jou! Tijdens zijn leven op aarde was Jezus veel onder de mensen. Hij ging met hen om. Sloot vriendschap. At met hen. En huilde met hen. Hij deelde zijn leven met hen. En daar ging hij behoorlijk ver in.

Vanochtend zocht ik het lied Getsémane op. Dat is de naam van de tuin die hij in de nacht voor zijn sterven opzocht. Daar stond Hij op de drempel van de dood. 33 jaar van voorbereiding stonden op het punt zich samen te persen in een paar uur van gevangenschap. Van pijn. Van spot. Van verraad. Van onderdrukking. Van onrecht. Van afwijzing. Van dorst. Van eenzaamheid.

Hij gaf zich eraan over. Vrijwillig. Zette hij zo “even” de knop op? Absoluut niet. Het kostte hem strijd. Wist hij in detail wat hem te wachten stond? Ik weet het niet. Misschien in grote lijnen. Maar hij wist wel dat het zwaar zou worden. In al de vezels van zijn lichaam voelde hij wat komen ging. Hij zweette zelfs bloed…

Daarom zocht hij steun bij drie hele goede vrienden. En bij zijn Hemelse Vader. Tijdens het eten heeft hij zijn vrienden al aangekondigd dat hij zou lijden en sterven. In de nachtelijke tuin vraagt hij of ze voor hem willen waken. Drie keer smeekt hij zijn “Abba” of er een uitweg is Ken jij het Nederlandse woord voor “Abba”? Papa. Vol vertrouwen spreekt hij die laatste nacht van zijn leven op aarde met zijn papa. En zijn papa luistert. Heel aandachtig. En hij antwoord. En hoe!

In Lucas 22, vers 43 staat: “Uit de hemel verscheen hem een engel om hem kracht te geven.”

Tussendoor gaat hij twee keer terug naar zijn vrienden. En je leest hoe het gevoel van eenzaamheid zich opbouwt. Wat blijkt? Ze zijn in slaap gevallen. In plaats van wakker te blijven zoals hij hen indringend had gevraagd. Tijdens het gesprek met zijn papa maakt hij ze twee keer wakker. Na het bezoek van de engel gaat hij voor de derde keer terug. En voor de laatste keer maakt hij ze wakker.

Jezus is er klaar voor. Met hulp van zijn Papa bereikt hij het point of no return. Soms wordt gezegd dat hij tijdens zijn hele leven op aarde heeft geleden. Zeker is dat het stijgingspercentage van zijn lijdensweg die nacht enorm toeneemt. Hij zag er die nacht als een berg tegenop. Nooit eerder was zijn weg zó stijl. Maar resoluut zegt hij tegen zijn vrienden:” Sta op, laten we gaan.” En met opgeheven hoofd loopt hij zijn arrestatieteam tegemoet. Er is geen weg meer terug. De knop is om.

  

"Ze kwamen bij een plek die Getsémane heette, en Jezus zei tegen zijn leerlingen: ‘Blijven jullie hier zitten, terwijl ik ga bidden.’ Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Hij voelde zich onrustig en angstig worden en zei tegen hen: ‘Ik voel me dodelijk bedroefd; blijf hier waken.’  Hij liep nog een stukje verder, liet zich toen op de grond vallen en bad dat dit uur zo mogelijk aan hem voorbij mocht gaan. Hij zei: ‘Abba, Vader, voor u is alles mogelijk, neem deze beker van mij weg. Maar laat niet gebeuren wat ik wil, maar wat u wilt.’ Hij liep terug en zag dat zijn leerlingen lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Simon, slaap je? Kon je niet één uur waken?  Blijf wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig, maar het lichaam is zwak.’  Weer ging hij weg om te bidden, met dezelfde woorden als daarvoor. Toen hij weer terugkwam, lagen ze opnieuw te slapen, want hun ogen vielen steeds dicht, en ze wisten niet wat ze hem moesten antwoorden. Toen hij voor de derde maal terugkwam, zei hij tegen hen: ‘Liggen jullie daar nog steeds te slapen en te rusten? Het is zover: het ogenblik is gekomen waarop de Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de zondaars.  Sta op, laten we gaan; kijk, hij die me uitlevert, is al vlakbij."

Marcus 32:32-42 

Het lijden en sterven van Jezus wordt beschreven in 4 evangeliën:
Mattheus 26 en 27
Marcus 14 en 15
Lucas 22 en 23
Johannes 18 en 19