Het water druipt
In straaltjes uit je mouw
En uit je mooie ravenzwarte haar
Je moeder borstelde het voor vertrek
Moest het echt los, geen vlecht?
Die keus liet zij aan jou.
Je vader checkte voor de laatste keer
De sluiting van je vest en trok
De rits nog even aan
Het zat wat strak maar jij bedacht
Hij doet wat hij moet doen
Ik red het wel.
Je koos je favoriete broek
Gestreept vanaf de knie
Het zijn er tien per been
Je hebt ze onderweg
Wat moet je anders op zo’n boot
Wel honderd keer geteld.
Die schoenen, enkel hoog
En stevig vastgestrikt
Je droeg ze al de hele reis
En in je droom liep jij hiermee
Over het natte zand
Je vrijheid tegemoet.
Maar nu lig jij
Slap en volledig uitgeteld
In de armen van de man
Die jou heeft opgevist
Dit kan toch niet zo zijn bedoeld
En net als hij weet ik mij niet goed raad.
Een Griekse gastvrouw en haar man
Spreiden het laatste bedje voor je uit
En teder drukt de kikvorsman
Een laatste kusje op je wang
Zijn traan vermengt zich met het zoute nat
Ik huiver, ril en huil heel zachtjes met hem mee.
