Kijken Luisteren Schrijven Fotograferen Geloven Leven Twijfelen Liefhebben Presenteren Werken Eten Drinken Aanmoedigen Bidden
zaterdag 19 april 2014
vrijdag 18 april 2014
vrijdag 11 april 2014
Getsémane. Het point of no return voor Jezus.
Gisteravond
bezocht ik met Henrike het paasconcert van de band Sela. Voor mij een
effectieve manier om me te richten op Goede Vrijdag en Pasen. In de drukte van
het leven de knop omzetten. Me bewust worden van de betekenis van het lijden
van Jezus. Voor mij. Van het sterven van Jezus. Voor mij. Van de opstanding van
Jezus. Voor mij.
Speciaal
voor mij? Jazeker. Jezus onderging zijn lijden speciaal voor mij. Jezus
aanvaardde de dood. Speciaal voor mij. Jezus stapte door de dood heen het leven
in. Speciaal voor mij.
Speciaal
voor mij? Is dat niet exclusief? Niet in de betekenis van “alleen maar voor míj”. Dat was zeker niet zijn bedoeling. Voor alle duidelijkheid: Hij leefde en stierf en leeft op dit moment speciaal voor jou! Tijdens zijn leven op aarde was Jezus veel onder de mensen. Hij ging met hen
om. Sloot vriendschap. At met hen. En huilde met hen. Hij deelde zijn leven met
hen. En daar ging hij behoorlijk ver in.
Vanochtend
zocht ik het lied Getsémane op. Dat is de naam van de tuin die hij in de nacht
voor zijn sterven opzocht. Daar stond Hij op de drempel van de dood. 33 jaar
van voorbereiding stonden op het punt zich samen te persen in een paar uur van
gevangenschap. Van pijn. Van spot. Van verraad. Van onderdrukking. Van onrecht.
Van afwijzing. Van dorst. Van eenzaamheid.
Hij
gaf zich eraan over. Vrijwillig. Zette hij zo “even” de knop op? Absoluut niet.
Het kostte hem strijd. Wist hij in detail wat hem te wachten stond? Ik weet het
niet. Misschien in grote lijnen. Maar hij wist wel dat het zwaar zou worden. In
al de vezels van zijn lichaam voelde hij wat komen ging. Hij zweette zelfs
bloed…
Daarom zocht hij steun bij drie hele goede vrienden. En bij zijn Hemelse Vader. Tijdens het eten heeft hij zijn vrienden al aangekondigd dat hij zou lijden en sterven. In de nachtelijke tuin vraagt hij of ze voor hem willen waken. Drie keer smeekt hij zijn “Abba” of er een uitweg is Ken jij het Nederlandse woord voor “Abba”? Papa. Vol vertrouwen spreekt hij die laatste nacht van zijn leven op aarde met zijn papa. En zijn papa luistert. Heel aandachtig. En hij antwoord. En hoe!
In
Lucas 22, vers 43 staat: “Uit de hemel verscheen hem een engel om hem kracht te geven.”
Tussendoor
gaat hij twee keer terug naar zijn vrienden. En je leest hoe het gevoel van
eenzaamheid zich opbouwt. Wat blijkt? Ze zijn in slaap gevallen. In plaats van
wakker te blijven zoals hij hen indringend had gevraagd. Tijdens het gesprek
met zijn papa maakt hij ze twee keer wakker. Na het bezoek van de engel gaat
hij voor de derde keer terug. En voor de laatste keer maakt hij ze wakker.
Jezus
is er klaar voor. Met hulp van zijn Papa bereikt hij het point of no return. Soms
wordt gezegd dat hij tijdens zijn hele leven op aarde heeft geleden. Zeker is
dat het stijgingspercentage van zijn lijdensweg die nacht enorm toeneemt. Hij
zag er die nacht als een berg tegenop. Nooit eerder was zijn weg zó stijl. Maar resoluut zegt hij tegen zijn vrienden:” Sta op, laten we gaan.” En met opgeheven hoofd loopt hij zijn arrestatieteam tegemoet. Er is geen weg meer terug. De knop is
om.
"Ze kwamen bij een plek
die Getsémane heette, en Jezus zei tegen zijn leerlingen: ‘Blijven jullie hier
zitten, terwijl ik ga bidden.’ Hij
nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Hij voelde zich onrustig en
angstig worden en zei tegen hen: ‘Ik voel me dodelijk bedroefd; blijf
hier waken.’ Hij liep
nog een stukje verder, liet zich toen op de grond vallen en bad dat dit uur zo
mogelijk aan hem voorbij mocht gaan. Hij
zei: ‘Abba,
Vader, voor u is alles mogelijk, neem deze beker van mij weg. Maar laat niet
gebeuren wat ik wil, maar wat u wilt.’ Hij liep
terug en zag dat zijn leerlingen lagen te slapen. Hij zei tegen Petrus: ‘Simon,
slaap je? Kon je niet één uur waken? Blijf
wakker en bid dat jullie niet in beproeving komen; de geest is wel gewillig,
maar het lichaam is zwak.’ Weer ging
hij weg om te bidden, met dezelfde woorden als daarvoor. Toen hij
weer terugkwam, lagen ze opnieuw te slapen, want hun ogen vielen steeds dicht,
en ze wisten niet wat ze hem moesten antwoorden. Toen hij
voor de derde maal terugkwam, zei hij tegen hen: ‘Liggen jullie daar nog steeds
te slapen en te rusten? Het is zover: het ogenblik is gekomen waarop de
Mensenzoon wordt uitgeleverd aan de zondaars. Sta op,
laten we gaan; kijk, hij die me uitlevert, is al vlakbij."
Het lijden en sterven van Jezus wordt beschreven in 4 evangeliën:
Mattheus 26 en 27
Marcus 14 en 15
Lucas 22 en 23
Johannes 18 en 19
Abonneren op:
Posts (Atom)